ตาชั่ง รอยเย็บ และความพรุนช่วยให้นกใช้ค้อนทุบโดยไม่ทำให้โง่
การควบคุมความเสียหายอยู่ในรายละเอียด เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ โครงสร้างเล็กๆ ในจงอยปากของนกหัวขวานช่วยให้นกทุบอย่างโกรธจัดโดยไม่ต้องเปลี่ยนสมองให้เป็นข้าวต้ม
นกสามารถชนต้นไม้ได้ 100 ถึง 300 ครั้งต่อนาที โดยแต่ละครั้งจะช้าลงด้วยการกระแทกที่แรงกว่าแรงโน้มถ่วงประมาณพันเท่า โครงสร้างของหัวนกหัวขวานได้แรงบันดาลใจในการออกแบบโช้คอัพแล้ว และตอนนี้ Lakiesha Williams และเพื่อนร่วมงานที่ Mississippi State University ได้พบมาตรการควบคุมความเสียหายในปากนกแล้ว พวกเขารายงานวันที่ 7 พฤษภาคมในJournal of the Royal Society Interface
ชั้นนอกของจงอยปากของนกหัวขวานท้องแดง ( Melanerpes carolinus ) ประกอบด้วยเกล็ดเล็กๆ ของโปรตีนเคราติน นักวิจัยพบว่าเกล็ดของนกหัวขวานนั้นบางกว่า ยาวกว่า และมีจำนวนมากกว่าเกล็ดที่ปิดปากนกทูแคน เครื่องชั่งเคราตินของนกหัวขวานเพิ่มแรงเสียดทานสูงสุดจากการถูซึ่งกันและกันและด้วยเหตุนี้จึงกระจายพลังงานจากการกระแทกนอกจากนี้ เมล็ดเคราตินที่ประกอบเป็นเกล็ดยังเย็บติดกันด้วยรอยหยัก ไหมเย็บยาวและเป็นลอนคลื่นสามารถต้านทานแรงกดทับได้ และการเย็บของนกหัวขวานจะมีลักษณะเป็นคลื่นมากกว่ารอยเย็บของทูแคนและไก่อย่างน้อย 3 เท่า
ชั้นในสุดของจะงอยปากนกหัวขวาน กระดูก มีรูพรุนน้อยกว่ากระดูกจะงอยปากในไก่และนกทูแคน ความพรุนที่ต่ำกว่านั้นช่วยสร้างความแตกต่างในชั้นจะงอยปากที่นำคลื่นกระแทกไปสู่เส้นทางที่ปลอดภัยผ่านหัว
สัตว์อะไรเป็นนักปีนเขาที่เก่งที่สุดในโลก?
สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจมากที่สุดเกี่ยวกับวิดีโอของหมีปีนหน้าผาที่ปรากฎบน Gizmodo เมื่อสัปดาห์ที่แล้วไม่ใช่ว่าหมีกำลังปีนขึ้นไปบนหินแนวตั้ง แต่เป็นเทคนิคของพวกเขา ฉันปีนผาหินในร่มมาหลายปีแล้ว และฉันยังทำได้ไม่เกือบเท่าหมีพวกนี้ และฉันมีรองเท้าพิเศษ ชอล์คสำหรับมือ และอุปกรณ์ความปลอดภัยที่จะจับฉันหากฉันจับไม่ได้ แต่หมีเหล่านี้ปีนขึ้นไปเหมือนที่ฉันสอนครั้งแรกโดยใช้ตำแหน่ง X-body โดยมีจุดสัมผัสสามจุดและไม่เคยดึงขาหน้าขึ้นมา (หรือแขนในกรณีของฉัน) บางทีฉันควรดูวิดีโอหมีเพิ่มเติมเพื่อดูคำแนะนำ
หมีนั้นดี แต่มีสัตว์ปีนเขาที่ดีกว่าแน่นอน อันไหนดีที่สุด?
ผู้เข้าแข่งขัน
ตุ๊กแก : กว่าครึ่งของสายพันธุ์ตุ๊กแกในโลกมีแผ่นกาวพิเศษบนเท้าของพวกมัน ซึ่งช่วยให้พวกมันเกาะติดกับพื้นผิวใดๆ ก็ได้ และแม้กระทั่งแขวนและปีนในขณะที่กลับหัวกลับหาง เท้าของสัตว์นั้นมีขนเล็กๆ หลายล้านเส้นที่เรียกว่า setae ซึ่งเกาะติดกับสิ่งของต่างๆ ผ่านปฏิสัมพันธ์ ของVan der Waals
งู : หากคุณกำลังพยายามจะหนีจากงู อย่าลืมปิดหน้าต่างในบ้านที่คุณซ่อนตัวอยู่: งูบางตัวสามารถปีนกำแพงได้ “งูเลื้อยยกขาขึ้นจากเกล็ดของมัน ซึ่งให้แรงเสียดทานที่จำเป็นมากเมื่อก้าวไปข้างหน้า” Science News รายงานใน ปี2552 ไม่กี่ปีต่อมานักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าจริง ๆ แล้วงูสามารถควบคุมเกล็ดเล็กๆ แต่ละตัว เพื่อเพิ่มแรงเสียดทานและช่วยให้สัตว์ปีนขึ้นไปได้
Alpine Ibex : คุณอาจคาดหวังว่าแพะที่อาศัยอยู่บนภูเขาจะเป็นนักปีนเขาที่ดี แต่ไอเบ็กซ์อัลไพน์ที่ใช้ทักษะในการปีนกำแพงเขื่อนใกล้แนวตั้งในอิตาลี นั้นน่าทึ่งมาก พวกเขาไต่เขื่อนเพื่อเลียกำแพงหินเพื่อหาเกลือ พวกเขาทำสิ่งนี้สำเร็จด้วยเท้าพิเศษของพวกเขาเท่านั้น: กีบของแพะเหล่านี้ แบ่งออกเป็นสองนิ้วซึ่งแต่ละอันสามารถทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ นิ้วเท้าแต่ละข้างมีรูปร่างเหมือนพาราโบลาที่ด้านนอก ซึ่งเพิ่มความแข็งแรง และอยู่ตรงกลางที่นุ่มสบาย นิ้วเท้าจึงสามารถบิดเบี้ยวและปรับรูปร่างให้เข้ากับพื้นผิวได้ เสียบไฟยังสามารถขยายนิ้วเท้าเพื่อเพิ่มพื้นที่สัมผัสระหว่างเท้ากับอะไรก็ตามที่มันพยายามจะขยาย
แมงมุม : ความสามารถในการเกาะติดของแมงนั้นมาจากขาที่ใหญ่มากของพวกมัน ปลายขาแต่ละข้างมีแผ่นรองกาวเล็กน้อย ขาแต่ละข้างไม่เหนียวพอที่จะเกาะแมงมุมไว้กับผนัง แต่แรงที่เกิดจากขาตรงข้าม (เช่น หลังขวาและหน้าซ้าย) ทำให้เกิดความเหนียวได้มาก นักวิจัยรายงาน เมื่อวันที่ 15 มกราคมในJournal of Experimental Biology ว่าแมงมุมต้องประสานการทำงานของขาเพื่อไม่ให้ล้ม
หอยทาก : สัตว์เหล่านี้ใช้เมือกเหนียวพิเศษเกาะติดกับพื้นผิวแนวตั้ง เมื่อเคลื่อนที่ในแนวนอน หอยทากต้องการเพียงแค่กล้ามเนื้อที่ เคลื่อนที่ผ่านเท้าเดียวของ หอยเท่านั้น
กบต้นไม้ : กบต้นไม้ของไวท์นักวิทยาศาสตร์รายงานในปี 2552มีแผ่นรองนิ้วเท้าเต็มไปด้วย “เสานาโน” ที่สร้างการเสียดสี กบยังผลิตเมือกกาว แผ่นนิ้วเท้าและเมือกช่วยให้กบยึดติดกับสิ่งต่างๆ ได้เกือบทุกชนิด แม้ว่าจะดูไม่ดีนักบนพื้นผิวที่ขรุขระและแห้ง
ลิงบาบูน : ในวิดีโอของลิงบาบูนในประเทศแทนซาเนียคุณสามารถชมไพรเมตใช้ทักษะการปีนป่ายที่สวยงามในขณะที่พวกมันย้ายไปยังที่ปลอดภัยในตอนกลางคืน ลิงบาบูนจะวิ่งเร็วกว่าและกระโดดข้ามไปมาระหว่างที่ถือได้โดยใช้วิธีการปีนขั้นสูงแบบที่หมีกล่าวไว้ข้างต้น ความสามารถในการปีนโขดหินสามารถช่วยให้สัตว์สามารถหลบหนีผู้ล่าที่ไม่ปีนเขาได้ และนักวิทยาศาสตร์บางคนถึงกับตั้งทฤษฎี ว่าทักษะดังกล่าวช่วยให้บรรพบุรุษของมนุษย์พัฒนาความสามารถในการเดินตัวตรงได้
ปลาดุก : Lithogenes wahariซึ่งเป็นปลาดุกหุ้มเกราะที่พบในเวเนซุเอลาที่ห่างไกลในปี 2552มีปากดูดและครีบอุ้งเชิงกรานที่สามารถช่วยให้ปลาปีนผิวแนวตั้งได้ แน่นอนว่าพื้นผิวแนวตั้งเหล่านั้นต้องอยู่ใต้น้ำ ดังนั้นสิ่งนี้จึงอาจนับว่าไม่ตรงกันเมื่อพิจารณาถึงความสามารถในการปีนเขา
คำตัดสิน : โหวตของฉันไปที่ Alpine ibex (และมันกำลังปีนเขาญาติแพะ ) เพราะถึงแม้จะมีกีบพิเศษ ดูเหมือนว่าการปีนเขาจะยากขึ้นมากสำหรับพวกเขา และด้วยเหตุนี้ ทำให้ฉันประทับใจมากขึ้น คิดว่าสัตว์อีกตัวสมควรได้รับตำแหน่งนักปีนเขาที่ดีที่สุดหรือไม่? ลงคะแนนของคุณในความคิดเห็นด้านล่าง เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
