การไว้อาลัยหลั่งไหลเข้ามาหลังจากมีการประกาศให้คุณแม่อันเป็นที่รักและนักจัดรายการวิทยุเสียชีวิต Cassie JamesจากSouthportมีเวลาเพียงหกเดือนที่จะมีชีวิตอยู่ในเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว หลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็งมาอย่างยาวนาน คุณแม่ลูกสองได้รับข่าวร้ายว่าเคมีบำบัดของเธอจะหยุดลงหลังจากการผ่าตัดขาในเดือนพฤษภาคม 2565
หญิงวัย 61 ปีรายนี้ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมในระดับทวิภาคีเป็นครั้งแรกในเดือนสิงหาคม 2559
ก่อนที่แพทย์จะตรวจพบรอยโรคในสมองของเธอ ซึ่งพวกเขาคิดว่าเป็นผลมาจากมะเร็งเต้านม เมื่อผ่านการรักษามะเร็งเต้านมไปได้ครึ่งทาง เธอยังได้รับแจ้งว่าเธอเป็นมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนมาที่ฝ่าเท้าด้วย หลังจากการผ่าตัดรักษาด้วยรังสี Stereotactic ที่รอยโรคในสมองของเธอ เธอได้รับเคมีบำบัดเจ็ดรอบอันทรหด แคสซี่ต้องผ่าตัดก้อนเนื้อและต่อมน้ำเหลืองทั้งสองข้างออกจากรักแร้ทั้งสองข้าง และเธอยังต้องผ่าตัดมดลูกออกทั้งหมดด้วย
เนื้องอกที่เท้าของเธอถูกเอาออกไม่นานหลังจากผ่านการทำเคมีบำบัดสำหรับมะเร็งเต้านมของเธอ ปล่อยให้เธออยู่บนไม้ค้ำนานกว่าสี่เดือน ในขณะที่เธอเข้ารับการบำบัดด้วยรังสีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการรักษามะเร็งเต้านมอย่างต่อเนื่องของเธอ หนึ่งปีหลังจากที่เธอผ่าตัดเอาเนื้องอกที่เท้าออก เธอได้รับแจ้งว่าเธอมีเนื้องอกที่ขาหนีบ แคสซีเข้ารับการผ่าขาหนีบเพื่อเลาะต่อมน้ำเหลืองออก 10 จุด สิ่งนี้ทำให้เธอมีอาการปวดเฉียบพลันจากต่อมน้ำเหลือง แม้จะเจ็บปวดและท้าทาย แต่แคสซียังคงทำงานเป็นผู้จัดรายการวิทยุอาสาสมัครให้กับสถานีวิทยุชุมชน Mighty Radio ของเซาท์พอร์ต
โพสต์บนหน้า Facebook ของ Cassie ลูกๆ ของเธอเขียนว่า “หัวใจที่หนักหนาที่สุดที่จะเขียนสิ่งนี้ หลังจากการต่อสู้กับโรคมะเร็งที่ยาวนาน แม่เสียชีวิตเมื่อเย็นวานนี้ เธอถูกห้อมล้อมด้วยครอบครัวของเธอและปราศจากความเจ็บปวดในบั้นปลาย เธอคือ ผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดและเธอต่อสู้อย่างดุเดือด แม้แต่นางพยาบาลก็ยังทึ่งในความแข็งแกร่งของเธอ
“เราหวังว่าจะเฉลิมฉลองชีวิตของเธอในแบบที่เรารู้ว่าเธอต้องการ เมื่อเตรียมการเรียบร้อยแล้ว เราจะเพิ่มโพสต์ที่นี่และเชิญทุกท่านมาร่วมเฉลิมฉลอง”
Lyndsey Hughes เขียนว่า: “เศร้ามากที่ได้อ่านข้อความนี้ แคสซี่เป็นคนที่หายากและห่วงใยอย่างแท้จริง เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้การสนับสนุนฉันอย่างมากในปีที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะมีสถานการณ์ส่วนตัวก็ตาม “ใจฉันหนักอึ้งเมื่อรู้ว่าเธอจากไปแล้ว ขอส่งความรักและแรงใจถึงทุกคนในฐานะครอบครัว ฉันจะไม่มีวันลืมความกรุณาของเธอ”
เดนิส คอลลินส์ แสดงความคิดเห็นว่า: “ข่าวเศร้าเช่นนี้ ฉันเสียใจมากที่ได้ยินเรื่องนี้ คุณแม่ของคุณเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและกล้าหาญที่มอบสิ่งมากมายให้กับชุมชนเสมอในขณะที่ตัวเองต้องทนทุกข์ทรมาน RIP แคสซี เจมส์
ภาพที่น่ากังวลที่แสดงให้เห็นวิกฤต NHS อยู่ที่นี่
มีภาพจำนวนมากที่ปรากฏขึ้นจากแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่ให้ข้อมูลเชิงลึกที่น่ากลัวเกี่ยวกับวิกฤตในบริการสุขภาพแห่งชาติของเรา ในช่วงไม่กี่วันและหลายสัปดาห์มานี้ หนังสือพิมพ์ฉบับนี้ได้เผยแพร่ภาพผู้คนนอนด้วยความเจ็บปวดบนพื้นของแผนกฉุกเฉินที่มีผู้คนแน่นขนัด รถพยาบาลเข้าคิวเป็นแถวนอกโรงพยาบาลโดยมีผู้ป่วยอยู่ด้านหลัง และคนชราและคนป่วยที่รอรถเข็นนานหลายชั่วโมงในทางเดินที่วุ่นวาย
สุดสัปดาห์นี้เราได้รายงานเกี่ยวกับเรื่องราวอันน่าสยดสยองของแพทย์ที่ทำงานในแผนก A&E ของโรงพยาบาล Aintreeโดยแพทย์คนหนึ่งระบุว่า “นี่ไม่ใช่สถานพยาบาล ตอนนี้เป็นการจับสลากว่าคุณจะรอดชีวิตหรือไม่”
แพทย์หลายคนพูดถึงความผิดหวังของพวกเขาที่ทางเดินที่พลุกพล่านในปัจจุบันถูกใช้เป็นประจำเพื่อรองรับผู้ป่วยที่กำลังรอเตียงเป็นเวลานานในวอร์ด แพทย์คนหนึ่งกล่าวว่า: “ตอนนี้เรามีกริ่งเรียกที่ทางเดิน ซึ่งได้ปรับทางเดินให้เป็นปกติสำหรับผู้ป่วย”
การทำให้เป็นมาตรฐานของวอร์ดทางเดินนี้เห็นได้ชัดจากการติดตั้งปลั๊กไฟบนทางเดินเหล่านั้นเมื่อไม่นานมานี้ ภาพหนึ่งจาก Aintree แชร์กับ ECHO แสดงให้เห็นปลั๊กไฟและป้ายที่เขียนว่า ‘AED Corridor, Bed Space 20’
เราเผยแพร่ภาพนี้โดยเป็นส่วนหนึ่งของเธรด Twitter ซึ่งให้รายละเอียดเกี่ยวกับความกดดันในโรงพยาบาล และกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองอย่างมาก รวมถึงจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขจำนวนมากทั่วประเทศ ดร. แอนดี เบรคเคลล์ แพทย์ฉุกเฉินกล่าวว่า “ทางเดินกำลังถูกเปลี่ยนเป็น “พื้นที่” ทางคลินิก คุณต้องใช้เครื่องสำรองไฟฟ้า แต่ต้องใช้ออกซิเจนด้วยเมื่อถังน้ำมันหมด การเข้าห้องน้ำเป็นปัญหาสำคัญ / การแพร่กระจายของเชื้อเป็นอีกเรื่องหนึ่ง”
แพทย์อีกคนเสริมว่า: “นี่น่ากลัว ทางเดินไม่ใช่พื้นที่นอน และสิ่งนี้ไม่ควรกลายเป็นเรื่องปกติใหม่”
สภาวะที่น่ากังวลของ NHS และสภาวะภายในโรงพยาบาลได้กระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยากังวลจากผู้อ่าน ECHO Emma Elliott กล่าวว่า: “ฉันคิดว่าเราผ่านวันนี้ไปแล้วจริงๆ ฉันจำได้ว่าพี่เลี้ยงของฉันอยู่บนทางเดินในยุค 80 สิ่งต่างๆ ดีขึ้นมากและมีมนุษยธรรมในเวลาที่เธอกำลังจะตาย การขัดสีจากการดูแลในช่วง 10 ปีที่ผ่านมานั้น ช้าและมั่นคง และเราถอยหลังไปไกลกว่าที่เราเริ่มต้น”
